Zanim jednak to nastąpiło, w 1903 roku otrzymał nominację na generalnego inspektora kawalerii, która pozwoliła mu poznać szkoły i jednostki wojskowe w USA, Kanadzie, Francji, Niemczech, Austrii, Holandii, Włoszech, Belgii, Egipcie, Sudanie i in. Stopniowo Generał stawał się człowiekiem nie spodziewającym się już zbyt wiele po wojskowej karierze, która w coraz mniejszym stopniu go pociągała. Przejście do cywila zmieniło także jego punkt widzenia na ówczesną rzeczywistość brytyjską. Jako żołnierz praktycznie mało czasu spędzał w Wielkiej Brytanii, przez większą część dotychczasowego życia "włócząc się po całej Europie". Nie zauważał więc dystansu, jaki dzielił go od własnej ojczyzny od chwili rozpoczęcia służby wojskowej, gdyż praktycznie nigdy nie miał takiej możliwości, by w wystarczającym zakresie poznać rzeczywistość polityczną, gospodarczą i społeczną własnego kraju.
Kiedy opuszczał Wielką Brytanię jako młody mężczyzna, był to okres szczytowy epoki wiktoriańskiej, czas imperium "w którym słońce nigdy nie zachodziło". Po swoim powrocie został kraj jeszcze bogaty, ale zarazem wchodzący w długi okres gospodarczego kryzysu. Szczególnie zaskoczył go widok żebraków w dużych miastach. Początkowo nie chciał wierzyć, że prawie 30% mieszkańców Londynu było niedożywionych, że alkoholizm, przestępczość i wandalizm rozprzestrzeniały się najbardziej wśród bezrobotnych. Zaczęła więc coraz bardziej nurtować go myśl, iż powinien uczynić coś konkretnego, do czego mógłby wykorzystać w pozytywnym sensie swój wysoki prestiż i popularność. Był wówczas niepowtarzalną osobowością, człowiekiem o pełnej gamie talentów i uzdolnień: aktorem, artystą, plastykiem, pisarzem, wynalazcą, obserwatorem, osobą pełną inwencji twórczej i głębokiej intuicji.
