Skauting nie był jednak ruchem, który powstał z niczego. W Wielkiej Brytanii w tamtych czasach tworzyły się różnego rodzaju "skautopodobne" organizacje mające dłuższy lub krótszy żywot i usiłujące w jak największym stopniu oddziaływać na młodzież.

Jedną z takich organizacji były ang. "The Boys Brigade", czyli "Brygady chłopców" utworzone 4 października 1882 w Glasgow pod patronatem kleru anglikańskiego przez Williama Aleksandra Smitha. Potem terenem działalności "Brygad" było środowisko robotnicze, najpierw wspomnianego już szkockiego miasta Glasgow, później, po sukcesach wychowawczych, innych miast Wielkiej Brytanii i kolonii.

W toku działalności działacze starali się swoim wychowankom wpoić zasady etyczno-moralne oparte na wychowaniu religijnym. Drogą wiodącą do tego celu miały być budzące zainteresowania chłopców gry, zabawy, wycieczki i musztra na wzór wojska. Nie była to jednak praca lekka i łatwa, wymagała od instruktorów "Brygady" dużej dozy samozaparcia i poświęcenia, zważywszy na środowisko, które wg słów Andrzeja Małkowskiego "obfitowało w ubogi i często zdziczały proletariat robotniczy, niezdolny dać dobre wychowanie swoim dzieciom, które z kolei pozbawione wpływu moralnego domu i przebywające najczęściej na ulicy, były najwięcej narażone na nabycie instynktów zbrodniczych, wyrośnięcie na niekulturalną masę niezadowolonych, nie posiadających ani uczucia społecznego ładu, ani zmysłu patriotycznego próżniaków".

Praca ta spotkała się z uznaniem oficjalnych czynników państwowych i kościelnych ówczesnej Wielkiej Brytanii. Patronem "Brygady" był brytyjski następca tronu Książę Walii, stanowiska honorowe dzierżyli arcybiskupi, biskupi, lordowie, posłowie do Parlamentu, wyżsi oficerowie wojskowi itd.

Mając tak możnych protektorów, "Brygady" nie mogły uskarżać się na brak środków materialnych, które w 1908 w samym Glasgow wynosiły kilkanaście funtów.

O bardzo dużym wpływie Kościoła anglikańskiego na "Brygady" świadczył ich statut, który mówił m.in., że "zadaniem "Brygady" będzie szerzyć między chłopcami Królestwo Boże oraz wprowadzać zwyczaje posłuszeństwa, szacunku, karności, godności własnej i tego wszystkiego, co wytwarza prawdziwie chrześcijańską męskość".

Statut ten określał także górną granicę wieku zaciągających się chłopców. Członkami mogły zostać osoby między 12 a 17 rokiem życia. Każdy nowo wstępujący musiał złożyć ślubowanie, w którym zobowiązywał się do przestrzegania przepisów dobrego prowadzenia się".

Jednostkami podstawowymi "Brygady" były kompanie składające się z 40 chłopców, z których 4 miało na wzór wojskowy stopnie sierżanta. Kompaniami dowodzili 4 oficerowie, którymi z reguły byli księża lub oficerowie. Sześć kompanii stanowiło batalion, na którego czele stała "Rada Batalionu". Dużej pomocy "Brygadom" udzielała armia brytyjska, która "wypożyczała" podoficerów zawodowych do prowadzenia musztry i nauki strzelania oraz sprzęt obozowy.

Zważywszy na wybitnie paramilitarny charakter "Brygad", była to organizacja w przytłaczającej większości męska. Nieliczne istniejące "Brygady dziewcząt" nie miały takich osiągnięć jak chłopcy, ze względu na ograniczony charakter działania.