Spotkaliśmy się 10 grudnia, prawie w pełnym stanie Kręgu, w Domu Harcerza  na tradycyjnej „wigilijce". Jak co roku, było odświętnie, bo to wieczór szczególny. Łączy przyjacielskie  grono harcerskiej starszyzny. Serca się radują, bo chwila dobroci nastała. Każdy z nas wnosi coś od siebie. Dzieli się otwartością, serdecznością, życzliwością. Pogodny uśmiech nie schodził z twarzy. Niech przyniesie wytchnienie od codziennych zmagań i trosk. 

Tradycyjnie rozpoczęliśmy od obrzędowego rozpalenia symbolicznego kominka, harcerskiej modlitwy, połamania się opłatkiem wraz ze składaniem sobie serdeczności. Dominowały w nich życzenia zdrowia, pomyślności, szczęścia. Przenika w nas nadzieja spełnienia, by magia Świąt przetrwała jak najdłużej! Zasiedliśmy do stołu suto zastawionego salaterkami śledzi, sałatek, ciast i ciasteczek. Nie obyło się też bez prezencików. Zapewne każdy musiał być nadzwyczaj "grzeczny" w mijającym roczku. Nie zabrakło też pięknego kolędowania,  zwłaszcza że tworzy się nieformalnie "grupa instrumentalna" na trzy gitary, skrzypce i akordeon! Wprawdzie na akordeonie to jeszcze "...niemrawo", ale jeszcze zabrzmi! 

Naturalnym już się staje, jak przy  każdym naszym spotkaniu Kręgu, iż oddajemy się czasowi wspomnień, wyłuskując w pamięci szereg harcerskich pieśni. Zdaje się "...piosnka wciąż płynie, unosi się w dal... ", a my przesłaliśmy sobie  na zakończenie iskierkę przyjaźni.

Dziękuję wszystkim Druhnom i Druhom, którzy przyczynili się do organizacji naszego spotkania.